DEEL II: HET MOTIEF VAN DE ANGST

II.1. Reynaerts angsten

Trekt Reynaert ten strijde tegen het "kwaad" en probeert hij zoveel mogelijk het recht te laten zegevieren, al is het maar voor de schijn, toch leren we Reynaert ook van een andere, meer timide kant kennen. Al in A52, F52 en B62 lezen we dat Reynaert niet naar het hof "dorste gaen". Pas als Grimbeert hem voorspiegelt, dat de koning zich zal wreken op Hermeline (B1399) of op Hermeline en zijn beide kinderen (A1381 en F1369), besluit hij de confrontatie aan te gaan224. We weten hoe het afloopt en terug in zijn hol, nadat hij Bellijn met Cuwaerts kop weggestuurd heeft, slaat hem opnieuw de angst om het hart. Hij sommeert vrouw en kinderen hem te volgen "die woestine" in, volgens hss. A en F, terwijl hij ook in hs. B een soortgelijk plan smeedt, dit hier echter niet ten uitvoer brengt, omdat Hermeline hem ervan weet te weerhouden.

   Als het niet over dieren ging, zou men geneigd zijn van een "menselijker" Reynaert te spreken: een personage met niet slechts een paar eenduidige karaktertrekken, maar een personage, waaraan meerdere kanten te ontdekken zijn en dat "leeft". Aangezien in een goedlopend verhaal elk gegeven in de voortgang van de vertelling gemotiveerd is, zouden we moeten kunnen vaststellen waarop Reynaerts angsten gebaseerd zijn. Wellicht werpt ook het motief van de angst er zo licht op hoe de oorspronkelijke tekst geluid moet hebben.